زهیر بن قین

از ویکی‌پدیا، دانشنامه آزاد

زُهِیر بن قین بجلی از یاران حسین بن علی بود که در نبرد کربلا به شهادت رسید. زهیر بن قین بن قیس انماری بجلی از اهالی کوفه بود.

از بزرگان قبیله بجیله بود وی از مردان شریف و شجاع شهر کوفه و قوم خود شمرده می‌شد و به واسطه حضور در جنگ‌ها و فتوحات بسیار، جایگاه رفیعی به دست آورده بود. در برخی از منابع از قین پدر زهیرء به عنوان یکی از اصحاب محمد پیامبر اسلام نام برده شده است.

زهیر در ابتدا از هواداران عثمان بود، ولی در سال 60 هجری هنگامی که با خانواده خود از حج بر می گشت با کاروان حسین که راهی کربلا بود به ناچار بر خورد کرده، و در اثر دیدار با حسین از عقیده خود دست کشید و شیعه شد و با حسین همراه شده و به کربلا آمدند.

در کربلا

زهیر از فرماندهان سپاه حسین بود که او را در روز عاشورا به فرماندهی میمنه (سمت راست)سپاه خویش گمارد. او چندین بار سپاه دشمن را نصیحت کرده و آنان را از رودررویی با حسین بیم داد. زهیر همراه با سعید بن عبدالله حَنَفی هنگام نماز ظهر در برابر حسین ایستاد و خود را هدف تیر و نیزه‌ها قرار داد تا حسین به همراه اصحاب، نماز خویش را خواندند. پس از نماز زهیر برای بار دوم عازم میدان جنگ شد و به دست کثیر بن عبدالله شَعبی و مهاجر بن اُوس تَمیمی کشته شد. زهیر در دوباری که به میدان رفت 320 نفر از یزیدیان را کشت.